Beëindiging gezamenlijk gezag. Toewijzing gezamenlijk gezag aan ouder en stiefouder (artikel 1:253t BW). Geslachtsnaamswijziging minderjarige. Gezamenlijk gezag wordt beëindigd omdat tussen de man en de minderjarige sinds 2009 geen contact meer is en de man sinds 2011 onbereikbaar is voor zowel de moeder als voor anderen, zoals zijn ouders. Sinds 2011 heeft hij geen vaste woon- en verblijfplaats hier te lande. De rechtbank wijzigt gezamenlijk gezag in eenhoofdig gezag door de moeder. De moeder is in 2006 hertrouwd. De rechtbank wijst het verzoek tot gezamenlijk gezag van de ouder en haar partner toe, ook al is niet voldaan aan de eis van artikel 1:253t lid 2 onder b BW dat de verzoekende ouder gedurende een aaneengesloten periode van ten minste drie jaren alleen met het gezag belast is geweest. De moeder heeft wel gedurende ten minste drie jaren alleen het gezag uitgeoefend, nu sinds 2011 de verblijfplaats van de man onbekend is (artikel 1:253q jo. 253r BW). De gezinssituatie is duurzaam en stabiel. De minderjarige weet wie haar biologische vader is. Het is in het belang van het kind om af te wijken van de eis van drie jaren alleen het gezag hebben.

Proceskostenveroordeling verzoek wijziging hoofdverblijfplaats in verband met laakbaar handelen vrouw.

Huwelijksvermogensrecht. Partijen zijn in 2008 gescheiden. De zaak is wat de vermogensrechtelijke afwikkeling betreft aangehouden. Man verzoekt in 2013 bij wijze van nevenvoorziening de vrouw te veroordelen tot betaling van een geldbedrag van meer dan een ton. Op de vrouw is intussen de schuldsaneringsregeling van toepassing geworden. Gelet daarop heeft de rechtbank de bewindvoerder in de gelegenheid gesteld de procedure over te nemen. De bewindvoerder heeft daarop niet gereageerd. De rechtbank veroordeelt de vrouw om de man het gevraagde bedrag te betalen. De vrouw gaat in hoger beroep. Het hof oordeelt dat de vrouw zelf in hoger beroep kon komen. Voorts oordeelt het hof dat, nu het gaat om een rechtsvordering tot voldoening van een verbintenis uit de boedel (een geldsom), de rechtbank had moeten vaststellen dat het geding was geschorst. De rechtbank heeft in strijd met artikel 29 jo. 313 Fw een eindbeschikking gegeven. Het hof schorst het geding alsnog vanaf datum schuldsanering en verstaat dat alle proceshandelingen vanaf die datum van rechtswege nietig en van onwaarde zijn.

Verzoek om ondertoezichtstelling door Raad voor de Kinderbescherming wijst de rechtbank af omdat ouders alle vorm van hulpverlening accepteren. Het verzoek van de raad tot gesloten jeugdhulp wordt eveneens afgewezen. Bij afzonderlijke beschikking is het verzoek van de concerndirecteur maatschappelijke ontwikkeling van de gemeente Rotterdam namens het college van B en W om machtiging gesloten jeugdhulp toegewezen. Blijkens het Besluit mandaat, volmacht en machtiging Rotterdam 2012 en het Besluit ondermandaat, ondervolmacht en ondermachtiging is de concerndirecteur bevoegd dit verzoek namens het college te doen (artikel 10:3 jo. 10:13 Awb). Artikel 6.1.8 Jeugdwet noch enig ander voorschrift staat aan het verlenen van machtiging tot het doen van een dergelijk verzoek in de weg. De verleningsbeslissing ex artikel 6.1.9 lid 1 Jeugdwet is eveneens door de concerndirecteur genomen. De aard van deze bevoegdheid sluit naar het oordeel van de rechtbank niet uit dat deze bevoegdheid door het college wordt gemandateerd. De mandatering op zichzelf is rechtsgeldig.

Zaaksvervanging: het huidige artikel 1:95 BW bevat een zaaksvervangingsregel. Vóór 1 januari 2012 was deze regel voor de beperkte gemeenschappen van winst en verlies en van vruchten en inkomsten opgenomen in artikel 1:124 lid 2. Algemeen werd aangenomen dat deze regel destijds ook analoog van toepassing was op de wettelijke gemeenschap van goederen. Er bestond daarom geen noodzaak om een regel van overgangsrecht op te stellen.

Vereffening nalatenschap. Verzoek van de gemachtigde van de bekende erfgenamen om op grond van artikel 4:198 BW te bepalen dat zij bevoegd zijn om als vereffenaars op te treden. De gemachtigde heeft gemotiveerd wie ten tijde van het verzoek de opgespoorde erfgenamen zijn. Er is echter mogelijk nog een aantal onbekende erfgenamen. De nalatenschap is beneficiair aanvaard, zodat alle erfgenamen op grond van artikel 4:195 BW vereffenaar zijn. De schulden van de nalatenschap kunnen op dit moment niet worden voldaan, omdat de erven geen toegang krijgen tot de gelden van de nalatenschap. Alle erfgenamen tezamen zijn immers vereffenaar en er kunnen nog onbekende erfgenamen zijn. Omdat het niet in het belang van de schuldeisers is de vereffening kostbaarder te maken door de kantonrechter een vereffenaar te laten benoemen, wijst de kantonrechter het verzoek toe.

Vader heeft geen gezag over minderjarige, maar wordt in het kader van de ondertoezichtstelling wel als belanghebbende aangemerkt. De lopende trajecten in de uitvoering van de ondertoezichtstelling bij de door de kinderrechter benoemde bijzondere curator en bij het mediationbureau hebben ook op zijn rechten en plichten betrekking. Het gaat hierbij om de omgang met de vader en om de opstelling van een ouderschapsplan. De rechtbank verlengt de ondertoezichtstelling voor korte duur.

Afstamming. Verzoek vernietiging erkenning door bijzondere curator. De rechtbank heeft dit verzoek afgewezen, maar het hof wijst het verzoek alsnog toe. De verwekker is naar het oordeel van het hof geen belanghebbende bij dit verzoek. Dit verzoek is gebaseerd op artikel 1:205 BW en niet op de jurisprudentie van de Hoge Raad inzake misbruik van bevoegdheid tot het geven van toestemming tot erkenning aan een ander dan de verwekker. De bijzondere curator moet zelf afwegen of het in het belang van het (nog jonge) kind is om een dergelijk verzoek in te dienen. Verzoek van de verwekker tot vervangende toestemming voor de erkenning wordt toegewezen. Het hof gelast een onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming naar de mogelijkheden van een omgangsregeling tussen de verwekker en het kind.

Is dreigende uitzetting van minderjarigen naar Suriname voldoende reden voor ondertoezichtstelling? De rechtbank beantwoordt deze vraag, gelet op de omstandigheden, bevestigend. Minderjarigen zijn in Nederland geboren en nog nooit in Suriname geweest. Daar is nauwelijks familie. Hun moeder woont in een ander land. Kinderen wonen bij hun voogd, een oudoom van moederszijde. Dreigende uitzetting zorgt voor onvoorspelbare opvoedsituatie en toekomst. Zij zal leiden tot fysieke en psychische ontworteling. Gebleken is dat het vrijwillig kader onvoldoende is voor adequate hulp van de kinderen. De rechtbank spreekt de ondertoezichtstelling uit.

Hoever strekt de verantwoordelijkheid van BenW bij het verlenen van een besluit tot het treffen van een voorziening van jeugdhulp (artikel 2.3 lid 1 Jeugdwet)? Mogen BenW zich conformeren aan het standpunt van de Raad voor de Kinderbescherming hierover? Naar het oordeel van de rechtbank onttrekken BenW zich hiermee aan hun wettelijke taak en verplichting om, waar de raad heeft vastgesteld dat een jeugdige in verband met opgroei- en opvoedingsproblemen jeugdhulp nodig heeft, ten behoeve van deze jeugdige een op hem toegesneden individuele voorziening te treffen. Het verleningsbesluit is dan ook niet het ingevolge artikel 1:265b lid 2 BW vereiste besluit. De kinderrechter verleent de machtiging uithuisplaatsing omdat belang van het kind de uithuisplaatsing vergt.